1 februari

Terug van mijn vakantie, haalde ik bij broer Peter de nodige duivenlectuur op en natuurlijk gelijk even bijpraten onder het genot van een kopje koffie en snel even door het duivenhok heen gelopen. Thuis gekomen bladerde ik door het ‘Spoor der Kampioenen’ en wat mij opviel was, dat er de afgelopen tijd ontzettend veel wordt geschreven over ‘Paratyfus’. Het lijkt wel of een bepaalde beroepsgroep ‘goud’ kan verdienen aan deze entingen en kuren. Kuren, enten nakuren en nogmaals enten, ja tot wel 3 entingen, want is de argumentatie de juiste ‘goede ’entstof is niet voorradig, er is namelijk een goede werkzame stof verboden. De dode entstof is maar een half jaar werkzaam dus….Boosteren enz . Let wel dit alles doen ze PREVENTIEF onder de noemer voorkomen is beter dan genezen.  Laat ik duidelijk zijn wanneer je duiven een paratyfus besmetting hebben opgelopen word je niet vrolijk en begrijp ik dat je een aantal jaren de vinger aan de pols zal houden en de dragers graag wil elimineren. Echter, wanneer je de afgelopen tijd een onderzoek heb laten verrichten bij je duiven en ze zijn ‘schoon’ en dat al jaren,  ga je dan toch preventief kuren/enten?

Het moge duidelijk zijn dat ik persoonlijk er geen voorstander van ben. Niet voor mijn dieren en niet voor mijn zelf. Een paar maanden geleden vlak voor mijn vertrek naar Pakistan en India, keek ik even mijn vaccinatieboekje na.  Voor 1 herhaal vaccinatie kwam in aanmerking en dan zou ik wel tot 25 jaar beschermd zijn namelijk buiktyfus maar dan moest je wel langer dan 14 dagen verblijven in India, alsof je het de eerste dag niet kan oplopen? De logica ontging mij volledig.  De dame van het bureau vond dat ik ook in aanmerking kwam voor nog wat andere vaccinaties en dat is zacht uitgedrukt! Haar toon was dwingend en vervelend. Leg mij dan maar eens uit waarom ik dat zou doen, ja dat is beter en nog wat meer wazige argumenten gaf ze op en ze zei nog net niet het is verplicht. Het ging mooi niet door want ik bepaal zelf nog steeds  wanneer ik een spuit in mijn lijf zet.  Ik laat me niet door de farmacie onder druk zetten.  Later tijdens mijn fietstochten  ontmoette ik een vrouw met een medische achtergrond (artsen opleiding.)  Deze vrouw was alvast begonnen met een antibiotica kuurtje, zodat ze geen darmklachten zou krijgen in het verre India. Complete beroepsdeformatie vind ik dit, je kunt je afvragen waar zit je verstand. Een paar dagen later, ze fietste als een krant, vroeg ze of iemand naar haar fiets wilde kijken, het leek wel of haar wiel of rem aanliep. Nou mooi niet, de man die haar fiets nakeek kon het niet laten om te zeggen dat ze misschien gewoon eens iets harder moest gaan trappen om op tijd binnen te komen en vervolgens zei ze ‘ het lijkt wel of mijn conditie minder is en ik heb  toch goed getraind’ en ja dat van die conditie zou wel eens kunnen en hoe kan dat nu komen? Ze heeft lekker een paar keer in de volg bus gezeten en ik betwijfel  nog steeds of ze weet waarom.

Volgens mij moet je bij al die preventieve kuurtjes toch af en toe goed achter je oren krabben, zijn ze nodig? En wat is het effect op korte en langere termijn……..

In de winter tijd werp ik alle dagen een kritisch blik in de hokken en je ziet snel genoeg wanneer ze iets mankeren. Voor het seizoen en kweek goed laten controleren op ‘alles’ en in het seizoen om de twee weken nakijken tegen het ‘geel’. Mankeren ze wat, dan zal ik niet aarzelen om in te grijpen (al 2 jaar niet nodig), kwestie van kort op de bal spelen. Iedereen moet het vooral op zijn eigen manier doen en ook dat doen waar hij zich goed bij zal voelen maar een beetje kritisch kijken naar die artikelen kan geen kwaad.

Inmiddels de verzorgers van mijn duiven gesproken, even lekker bijpraten en zij mij lekker lopen te dollen en stangen over mijn wijze van verzorging en huisvesting van de duiven. Nu ik kan je zeggen ze zien er goed uit ondanks dat mijn duiven moeten afzien in die rennen en dit werpt al een paar jaar zijn vruchten af. Onder de roosters weer eens de mest wegscheppen staat al op het programma, het afslanken en op gewicht brengen van de duiven, daar is al mee begonnen. Begin januari Pedro (mijn dierenarts) consulteren en zo werk ik systematisch mijn lijstje af. Ook kwam het ogenkeuren van Jos Everse nog even ter sprake, prachtig om te horen wat voor ’n geweldige ‘boost’ dit in Uitgeest en Heemskerk geeft. Ik heb diverse mensen gesproken die zeer te spreken waren en waar Jos menig koppeltje heeft gezet. Ik had het graag van dichtbij wel willen meemaken en zien maar ja, je kan niet alles hebben. Trouwens ik heb mijn eigen ogengluurder en die bewijst al jaren dat als je in het ‘goede’ soort wilt blijven, je de ‘juiste ’ogen en combinaties/matches nodig hebt. Ogen is een heel belangrijk onderdeel maar de rest van de duif moet ook kloppen, meer dan kloppen laat dat heel duidelijk zijn.

Ik wens iedereen prettige dagen en een voorspoedig en gezond 2013 en met onze mooie hobby veel plezier en succes.