TEAM NIJMAN HEEMSKERK: team organisatieontwikkeling

TEAM ORGANISATIEONTWIKKELING,

Ja, echt waar dat heeft onze duiven organisatie in het leven geroepen en ze hebben het ei inmiddels ook al uitgebroed, er zijn maar liefst 4 werkgroepen geboren. In het bedrijfsleven niet echt nieuw om regelmatig alles weer eens onder de loep te nemen en werkgroepen te benoemen met als doel, na te denken en te brainstormen hoe het in de toekomst nog beter zou kunnen en welke strategie te volgen. Zij doen dit echter in de ‘goede’ tijd ( je moet het dak repareren wanneer het droog is ) en niet wanneer ze op het randje van ’n faillissement staan, neen dan heb je crisismanagement nodig. Neen bij de NPO ( ook hier 3 vacatures) hebben ze alle tijd en krijgen we werkgroepen, wedden dat het jaren gaat duren en er geen zak van terecht komt…………….. en hebben we wel de tijd? Bij de 3 NPO vacatures, lees ik, is vereist de Engelse en Duitse taal te beheersen en het liefst ook de Franse. Een penningmeester die de Franse taal spreekt, doe mij er een die goed kan rekenen en met gezond verstand of bedoelen ze “de Franse slag”. Ik ben bang dat ze weer aan het doorslaan zijn.

Dan maar iets vertellen over de ontwikkelingen bij mijn duiven

De eerste jonge duiven bij de kweekduiven zijn geboren en de vliegduiven zitten inmiddels grotendeels op eieren. De vliegduiven zijn nadat ik ze heb gekoppeld niet meer los geweest. Nu ze op eieren zitten gaan we de trainingen weer hervatten. Het is nu van het grootste belang ze goed hokvast te krijgen, doffers en duivinnen gaan apart los zodat ze puur op drang naar het nest en partner ‘rap’ naar binnen lopen. Mijn ervaring is dat wanneer doffers en duivinnen samen buiten zitten er alleen aandacht voorelkaar is en dat ten koste gaat van de scherpte. Scherpte tegen de roofvogels, neen ze moeten alert blijven, trainen en naar binnen willen rollen. In het hok is het feest en aandacht voor elkaar. Dat trainen is voorlopig gewoon maar wat rondjes draaien en ze bepalen voorlopig zelf maar hoe lang. Kort of lang, het maakt me echt geen zak uit, wel moeten ze strak zitten en zich lekker vaak in het bad storten. Dikzitters en plumpuddingen op het dak, dan is er vaak ‘iets’ niet in orde.

De eerste en enige oefenvlucht van de Afdeling staat eind maart op het programma. ( de 1^e prijsvlucht 1^eweek april) De maand maart zal in het teken staan, wanneer het weer het toelaat, van kleine africhtingen ( zo’n 25 kilometer). De duiven zullen toch weer aangescherpt moeten worden, het ‘GPS systeem’ moet weer geüpdatet worden en ze( jaarlingen) zullen het spelletje moeten leren. Werk genoeg aan de winkel de komende maanden. Ondertussen heeft Pedro de duiven afgelopen week geënt dus die klus kunnen we doorstrepen. Verder zijn alle duiven ingevoerd in compustam en zijn de hoklijsten uitgedraaid. Klok opschonen en ringen toewijzen is nu de volgende klus, je kunt het allemaal maar beter gedaan hebben. Ook de antennes kunnen dan straks weer naar buiten en kunnen we de ringen controleren. Paar keer op ‘oefenvlucht’ en kijken of alle ringen vlot en regelmatig geconstateerd worden. Zo niet tijd genoeg om nieuwe chipringen toe te wijzen!

Je ziet dat ik redelijk planmatig te werk ga, het houd je scherp en je maakt minder fouten. Zo was ik afgelopen week bij ’n clubgenoot om samen te ‘brainstormen’ over het jonge duivenspel. Gewoon doornemen wat ging daar vorig jaar fout en waarom. Een plan maken, datums noteren, deadlines vaststellen en nu alvast beginnen je jonge duiven te selecteren. Eigenlijk moet je bij het afzetten al heel kritisch zijn maar met 40 dagen moeten de zwakkere broeders toch echt wegwezen. Ik zelf geef mijn duiven bij het spenen direct al ’n cijfer. Onder de 8 komt niet eens in het hok en dat beoordelen herhaal ik nog 2 maal. Die bij de 3^e keer nog steeds niet goed(hoog) genoeg scoort, verdwijnt uiteindelijk ook onherroepelijk. Over ’n paar weken zitten de hokken overal weer mudvol, de zwakkelingen zijn dan het eerst aan de beurt om ziek te worden door de infectie druk, mede veroorzaakt door overbevolking en stress. Vervolgens beginnen we met de eerste kuurtjes en we komen van de drup in de regen. Zo kijk ik er tegen aan.

Woensdag was ik samen met Steef bij Martin van Zon op bezoek. Laat er nu precies deze dag ’n pak sneeuw liggen dus Martin bellen dat het niets zou worden. We waren te voorbarig want in Zuid-Holland lag nagenoeg geen sneeuw kon Martin ons vertellen, dus toch in de auto en op weg.

Er was weer genoeg stof om eens lekker bij te praten, de laatste nieuwtjes, columns, persvrijheid en vooral dat we toch moeten blijven proberen de sport ‘eerlijk’ te krijgen. Ook doping en conditioneren kwam ter sprake, dit naar aanleiding van zijn laatste column. Hierna naar de duiven, het zonnetje stond op de hokken dus de duiven lagen en zaten lekker in de rennen. Wat gelijk opviel was dat de duiven nog bij elkaar zaten, vliegers en kweekduiven. Wat zagen de duiven er super uit! 1 afdeling was gevuld met uitgeselecteerde late jonge duiven, stuk voor stuk ‘pareltjes’. Martin vertelde, ik kweek zolang mogelijk door met mijn beste koppels, uit de goede heb je nooit genoeg. Hoeveel mensen kweken niet 1 of 2 ronden en klaar zijn ze ermee. Natuurlijk heeft de kleine liefhebber niet de accommodatie/ruimte voor ’n apart hokje maar mocht je dat wel hebben kweken, kweken en kweken. Bij Martin kreeg ik late jonge duiven van oktober in mijn handen om je vingers vanaf te likken. Niks mindere stuit, niet gesloten, openstaande staartbeentjes, mindere vleugels………..aan concessies wordt hier niet gedaan. Dit jaar gaan er absoluut weer ’n paar richting Heemskerk.

Deze week las ik in de Duif en in Het Spoor der Kampioenen 2 artikelen waar ik me in kan vinden.

Nanne Wolff schreef en legde nogmaals de werking van medicijnen bij paratyfus uit en de werking en werkzaamheid van dode en levende entstof. Wanneer je dan ook in De Duif het artikel van A.S. leest over het voor zich zelf noodzakelijk gebruik van Prednison met alle voor en tegens.( Hij vertelde nog niet eens over de verwoestende werking op de hypofyse). Vervolgens geeft hij ook de waarschuwing af, pas op met Baytril en zeker wanneer je dit te onpas en tekort gebruikt. (ik weet dat er flesjes in omloop zijn met de zelfde werkzame stof als Baytril, gewoon alle weken dag van inkorven paar druppels in het water.) Kortgeleden las ik in de krant dat er 2 mannen veroordeeld waren voor handel in Baytril, zij verkochten het product aan pluimveehouders, buiten het medische circuit om. Zo streng is de overheid want men wil het anti biotica gebruik terug brengen. Voor de kippen? Neen voor ons, de mens om ons te beschermen tegen de ‘super bacterie’. Zieke duiven behandelen, gezonde duiven afblijven!

Ik eindig de week met ’n foto van de ‘Fietsbeurs’. Zaterdag ’n dagje Tropical Cyclist geholpen om zijn reizen te promoten. Mongolië, Pakistan ,India, Birma, Filipijnen, Zanzibar, Tour de France

Vreemde reizen

Tropical Cyclist: Vreemd.

'Vreemd' als slagwoord, zouden we dat wel doen?
Veel mensen houden helemaal niet van vreemd.
Of zouden we het daarom juist wel doen?
We zijn er toch voor mensen die zich graag laten verrassen, prikkelen en uitdagen door het onverwachte; door juist het vreemde?

Hoe vreemd zijn onze reizen?

Onze tochten gaan door landen waar we meestal de eersten zijn die er een groepsreis op de fiets organiseren. Onze bestemmingen staan drie, hooguit vier jaar op het programma, want dan is iedereen die door dat vreemde land wilde fietsen, meegeweest. 'Vaste gasten, wisselende bestemmingen' sluit nauwer bij ons aan dan het gangbare 'vaste bestemmingen, wisselende klanten'. Iets meer dan de helft van de deelnemers is al eens eerder met ons meegereisd, soms lijkt Tropical Cyclist bovenal op een netwerk van mensen die stapsgewijs de hele wereld verkennen. Een belangrijke reden van die sterke binding is dat we niet alleen vreemd en avontuurlijk belangrijk vinden, maar ook veilig en gezond. Accommodaties, voeding en hygiëne zijn altijd goed.

We organiseren verschillende soorten fietsreizen, waarbij sommige een unieke aanpak kennen:

Tropical Cyclist: helder gedefinieerde tochten in de Aziatische tropen, door Zuid-India, Madagascar en Birma/Myanmar.

Expedition Cyclist: in 2013 over de Pakistaans-Chinese Karakoram Highway en door de oneindige ruimte van Mongolië.

Overlanding Cyclist: lange expeditie-achtige tochten die ondersteund worden door een volledig geëquipeerde overlandwagen, waarbij deelname zowel mogelijk is aan de gehele reis als aan een gedeelte ervan; in 2014 de 31-daagse reis van Victoria Falls naar Kaapstad.

Exploring Cyclist: zoektochten naar nieuwe routes door onbekend terrein; in 2012 gaan we op zoek naar nieuwe trajecten in Zuid-India en op de Filippijnen, in 2013 op de Pamir Highway.

Tour de France: in 2013 organiseren we voor de tweede keer de 23-daagse Tour, waarbij we elke etappe een dag eerder rijden dan de echte wielrenners.

'Individuele groepsreis' bespreekt in grote lijnen hoe we een fietstocht in de dagelijkse praktijk aanpakken. Uitgangspunt is telkens dat onze gasten zich volledig kunnen concentreren op reizen, fietsen en vooral genieten. Je maakt je eigen bijzondere belevenis, samen met ons.

En tenslotte: hoe vreemd zijn wijzelf, als organisatoren?

Als je kijkt naar de wijze waarop we in 2000 zijn ontstaan, naar onze oorsprong, dan is die op zijn minst bijzonder. In de eerste jaren reisde alles van Tropical Cyclist, zelfs de bedrijfsadministratie, op de fiets de wereld rond: hoe anders, als je geen vaste verblijfsplaats hebt (zie ook 'Zeven Nomadische Jaren')?

'De klant is bij ons geen koning. We zijn met z'n allen op reis, dat staat voorop.'
Zouden we dat wel op de website zetten?
Nog liever citeren we het antwoord van een van onze gasten: "OK, niet koninklijk? Dan voelen we ons keizerlijk behandeld!"