drukke beurs

Zaterdagmorgen snel de duiven voeren om vervolgens broer Peter, Steef en E.J op te halen en richting Houten af te reizen.

Onderweg gingen de gesprekken natuurlijk voornamelijk over duiven en Steef deed een duit in het zakje en begon voor te lezen uit het spoor der kampioenen. Het artikel over een nieuwe snelheidsberekening had zijn speciale voorkeur. Het artikel moet je van voor naar achter lezen maar van mijn part van achter naar voren eigenlijk maakt het niet uit, je struikelt over de termen, benamingen en begrippen die je achter je laptop moet opzoeken om ze te begrijpen, gek word ik daarvan, hoe kan je zo’n stuk op deze wijze zo presenteren! In de auto zat zo’n dikke 200 levensjaren met een meer dan gemiddelde opleiding en wij snappen er geen snars van. Mooie gesprekstof en we kunnen er gelukkig om lachen.

De stemming zat er dus al goed in toen we op onze bestemming aan kwamen. De laatste jaren heb ik me al een eigen parkeerplekje aangemeten en dat was nu ook weer nodig want de gebruikelijke parkeerplaatsen stonden stampvol. Even na 10 uur en het was al volle bak! Op zulke momenten denk je dat de sport weer leeft en in ieder geval ervaar je dat iedereen weer gretig en vol goede moed is. De afgelopen tijd is de sport al door een paar topverkopen letterlijk en figuurlijk goed inbeeld geweest. Het spreekt de leek dus toch tot verbeelding..250.000 euro voor 1 duif en dat zou je op de een of andere manier nog verder moeten kunnen uit nutten. Ik sprak ’n goede kennis die er mee bezig is, al die oubolligheid en stoffigheid moet er van af, nu hadden er cameraploegen moeten rondlopen en hadden we de sport weer verder kunnen promoten.

Nu kom ik al jaren niet meer op de beurs om echt wat te leren of iets nieuws te zien.(waar zouden we zijn zonder internet). Voer echter heeft wel altijd mijn speciale aandacht en het is prachtig de mengelingen te kunnen aanschouwen maar wat is er veel en vaak van het zelfde. Ook zie ik mengelingen waarvan ik denk, ‘komen die uit de tijd van Vrouw Holle’ maar blijkbaar is daar nog steeds een markt voor. Iedere kampioen, lijkt het wel, meet zich tegenwoordig een eigen mengeling aan en vele ontlopen elkaar niet veel. De commercie viert ook hier hoogtij.

De dokters en supplementen verkopers loop ik voorbij, al kan ik mij wel voorstellen dat als je een soort bak allerhande voert en je op de beurs zo’n 50% voordeliger uit bent, je wel een paar emmers mee wil nemen. Bij 1 van de standhouders telde ik meer dan 10 pallets met hoog opgestapelde emmers. Ik heb zo mijn eigen gedachte en ideeën over voer en bijproducten en sta met verbazing naar deze bergen emmers te kijken. Gelukkig is er voor de standhouders gretig aftrek want je zal het allemaal weer moeten inladen.

Eigenlijk hebben we alleen maar staan te kleppen, handjes schudden en lopen socializen en eerlijk gezegd vonden we dat net zo leuk, zo leuk dat we niet toekwamen aan onze favoriete bezigheid om wat duifjes in de hand te nemen en deze met zijn vieren te beoordelen. Nadat Steef en ik ons kleine boodschappenlijstje snel hadden afgewerkt vonden we het rond 1300 uur wel weer welletjes, het was voor ons een geslaagde en gezellige beurs. Hup, richting huis, de mannen weer afgezet en om 14.00 uur dook ik weer mijn duivenhok in, zaten alle koppeltjes nog goed?, beetje voeren en weer wat andere bakken openzetten en dan zegt mijn vrouw onder de koffie en…was het leuk.