evaluatie vervoer/convoyeurs

Weinig nieuws….

De laatste bespreking op de club verliep goed en ging over de voorbereiding van onze Feestavond en tentoonstelling. We mogen ons gelukkig prijzen dat we ’n aantal vrouwen hebben die de ‘kar’ trekken. Eten, drinken en prijzen is geregeld en we rekenen dan ook op ’n grote opkomst van onze clubleden.

Ook de tentoonstelling commissie gaat aan de slag en gaat nu proberen iedereen over de streep te trekken om mee te doen! Er zullen wat bonnetjes verkocht worden en deze zal ik t.z.t. op het Blog zetten.

Zaterdag ’n bespreking/ bijeenkomst maar je kunt het ook ’n evaluatie noemen, gehad met de convoyeurs en vervoerders samen met Ron Bos, Tini van Santen, Cees de Widt, Cor Limmen en Arie van Dam.

Een buitengewoon nuttige bijeenkomst waar we de lossingsplaatsen de revue hebben laten passeren. Welke zijn goed en waar zijn de problemen en ik kan wel verklappen dat er genoeg lossingsplaatsen zijn met ’n dikke onvoldoende. Het probleem is, vindt maar eens ’n andere plek, die voldoet aan de criteria. We gaan op zoek en de vervoerders droegen zelf ook al alternatieven aan. Het is ’n helse klus! Niet roepen vroeger was het niet zo moeilijk en we snappen het niet. 6 tot 10 trailers parkeren in deze tijd is geen sinecure want je hebt wel wat ruimte nodig, regeltjes en vergunningen maken het ook niet gemakkelijker en overal korte lontjes en lange tenen want er gaat gerust zomaar ’n camper of andere vrachtwagen tussen je in staan, die er niets van begrijpt.

Het transport, ophalen, laden, overladen en vertrek is besproken, vervolgens de omgang met bijzondere omstandigheden en hiermee bedoel ik, warm of koud/nat weer. Hoe verluchten we de trailer etc. Het werd goed duidelijk dat onze hoofd convoyeurs dit goed hebben opgepakt en deze mannen met hun ervaring de juiste besluiten/beslissingen hebben genomen.

Het voeren en drinken werd vervolgens besproken. Uiteraard het nieuwe voer, opname en drinklust.

Communicatie onderling op de lossingsplaats maar ook met de lossingscommissie. Conclusie, dat gaat prima.

Communicatie met bezoekers en filmploegen op de lossingsplaatsen. Uiteraard is het vrij onwennig wanneer je dit de eerste keer meemaakt. De mannen gaven aan dat ze er geen enkel probleem mee hebben en het eigenlijk ook nog gezellig is.

Het automatische lossen kwam aan de orde. Ja, er blijft wel eens ’n deur hangen maar deze is vaak binnen ‘n 10 seconde geopend. Eigenlijk gaat het steeds beter en een weg terug is er niet en ook niet gewenst.

Het verkassen bij slecht weer, hoe gaan we daar mee om, hoeveel tijd hebben we nodig etc. Allemaal belangrijke zaken die nu goed duidelijk zijn.

Het gebruik van de G.P.S. , uitleg wanneer te gebruiken en de noodzaak.

Het was dus een buitengewoon nuttige bijeenkomst ook om elkaar eens te zien, want we kennen elkaar van de telefoon en nu konden we elkaar eens in de poppetjes van de ogen kijken.

Conclusie, lossingsplaatsen krijgen hoge en grote prioriteit. Realiseer je, wat vandaag nog goed is kan over ’n half jaar volgebouwd zijn of verdwenen. Opbouw in afstanden zal steeds moeilijker worden en we moeten kiezen voor kwaliteit.

Een dringend beroep op de verenigingen, KIJK JE MANDEN NA! Er zijn manden waar de bodem uitvalt, schuiven slecht open gaan. Bijna elke club heeft manden over, zoek de allerbeste er uit, maak ’n ander club blij met je nog goede manden. NEEM JE VERANTWOORDING duiven inkorven in slechte manden is niet echt professioneel.

Ook nogmaals duidelijk en helder gemaakt dat ‘opvangers en verdwaalde duifjes’ niet in ‘n doosje mee gegeven mogen worden. Dit hoef je toch eigenlijk niet verder uit te leggen. Niet doen en de convoyeurs zullen het weigeren.

Verder schrik ik persoonlijk toch wel van de geluiden, hoe slecht duiven soms uit de manden van de trailer willen vertrekken. Deze duiven zijn gewoon niet in orde en komen waarschijnlijk slecht of helemaal niet thuis.

Deze vervoerders en convoyeurs doen hun werk, maar ook nog eens hun stinkende best. Complimenten mijnerzijds en we gaan in 2013 samen opnieuw proberen de duiven zo goed en veilig mogelijk te vervoeren en te lossen.

 

Bij de duiven gaat alles goed en ze mogen wanneer het weer het ook maar even toelaat toch even naar buiten. Met dat koude weer voer ik niet helemaal ‘afgepast’, ze krijgen eerst wat er voor staat en daarna voer ik ze nog een beetje na. Opvallend is dan dat, wanneer ik ze loslaat, ze er heel even ‘hard’ aantrekken, pakweg ‘n 10 minuten. Hierna willen ze maar 1 ding en dat is naar binnen. 1 fluitje en ze rollen naar binnen. Ik zie dat toch graag, dat ze het fijn vinden om in ’t hok willen zijn.