Vrijdag 03 mei

 Vrijdag 03 mei

Op naar onze 3^e vitesse vlucht.

Van Duffel mis ik nog steeds ’n jaarling doffer, die ben ik dus gewoon kwijt en ik heb geen hoop meer dat hij terug komt. Blijft jammer want anders had hij niet op mijn hok gezeten, ’n schrale troost het was tot nu toe nog geen echte ‘hoogvlieger’. Voor zijn duivin is het spijtig want dit rode duivinnetje de 2011-170, vloog vorig jaar als nonnetje zich in de kijker, let wel niet in de prijzen maar wel in de picture. Dit duivinnetje flikte het diverse keren op de midfond en dagfond vroeg te arriveren, bleef rond vliegen en was dan weer ’n half uurtje tot dik ‘n uur weg! Ik weet nog dat E.J en ik tegen elkaar zeiden ‘het zal je eerste wezen’ toch mocht dit duifje blijven en nu ze gekoppeld is, duikt ze zonder dralen binnen en is al 2x ruim op tijd. Zaterdag maar even ’n reserve doffer in het broedhok zetten want ze moet niet opnieuw de kolder in haar kopje krijgen.

Deze week zat ik de uitslagen te bestuderen van onze Afdeling en vooral de verschillen in snelheid van de rayons vielen mij op. De tijdsduur van het concours is in alle rayons bijna gelijk zo rond de 10 minuten en als we dat vergelijken met andere afdelingen in het land, dan doet onze Afdeling het gewoon goed! Toch blijf ik de verschillen in snelheid ‘vreemd’ vinden, in Duffel was het nagenoeg windstil en de duiven hadden ’n prima vertrek. Deze informatie heb ik van Jan Oussoren, onze hoofdconvoyeur. De duiven maken dan in het begin ’n hogere snelheid en uiteindelijk moeten ze tegen ’n noorden wind opboksen wat de snelheid drukt en ja zit er dan misschien nog wat oost of west in, Joost mag het weten. Rayon B en de voorvlucht van Rayon A pakken de duiven al 2 weken het ‘best’ en in mijn optiek niet echt logisch. Nu is voor zaterdag misschien wel  zuid/west?  Andere wind andere duiven en waar zullen dan  de vroege duiven vallen? Grappig was dat vriend Steef ook de uitslagen aan het bestuderen was en er ook geen logische verklaring voor had. Ook Steef sprak zijn verwondering uit over de tijdsduur van de concoursen in sommige afdelingen en vooral afdeling Friesland spant de kroon. We waren niet de enige want ook  Ad Schaerlaeckens schreef er over op zijn blog. Hoe het ook zit, we mogen in Noord-Holland niet mopperen.  

De jonge duiven beginnen zowaar wat rondjes te draaien en ’n enkeling komt zelfs na ’n uurtje terug. Deze  week ben ik ze wat lichter gaan voeren en jaag ik ze  de lucht in, want over 40 dagen hebben we al de eerste africhting, de tijd dringt!  Ik voer mijn jonge duiven altijd 1x per dag rond het middaguur, ruim en genoeg toch zal ik ze vanaf nu in de vroege ochtend  wat maagvulling geven, sommige blijven te hongerig en dan gaan ze echt niet op de vleugels.

Vorige week maar ook deze week op bezoek geweest bij ’n echte goede speler ( vitesse/midfond) en dan gaat het vaak behalve  over ‘goede ’duiven ook over wat voer je, hoeveel, wat en wanneer en vaak specifiek gaat het dan over de duivinnen. Vele wegen leiden naar Rome maar 1 ding was duidelijk, ook hier werd niet zwaar gevoerd en zeker niet (alle dagen) volle bak. Ik ben de afgelopen 3 jaar door schade en schande wijs geworden maar heb ook door successen  genoeg ervaring op gedaan. Natuurlijk verander en wijzig ik weleens iets maar altijd minuscuul en bedachtzaam. Wanneer ik dan lees dat G.J. B volle bak voert en ze trainen minimaal 2x 90 minuten en ze zijn ‘lang’ uit het zicht, denk ik poeh… dat vind ik knap maar hoelang houden ze dat vol. Blijkbaar werkt ‘dat volle bak’ maar daar staat wel heel veel werk/training tegen over en dat moet je zelf kunnen opbrengen (tijd en omstandigheden) maar ook je duiven. Ik lees het met belangstelling en bewondering, begrijp de gedachte er achter maar kan er zelf niets mee. Veel en diep trainen remt ook de rui is mijn ervaring maar licht en lucht en warmte(behaaglijkheid) zijn ook onmiskenbaar nodig om te herstellen, conditie op te bouwen en vast te houden. Duiven verduisteren of in de schemering zetten zijn 2 verschillende zaken, bij je oude duiven kun je zomaar je hele milieu wijzigen en is het gedaan met de conditie wanneer je overdrijft.  Zo zoekt iedereen naar ‘het’ systeem om zijn duiven zo optimaal te laten presteren maar het blijft ‘leuk ’om er over te praten, te filosoferen en na te denken.

Deze week was mijn maat E.J. ’n weekje weg en dan worden de duivinnen ook niet gelapt. Afgesproken ze ‘rustig’ te houden, ze ‘snappen’ het spelletje want zaterdag vielen ze het hok aan. De afgelopen weken waren we ook al wat minder consequent en toch kwamen ze toch af. Over ’n paar weken gaan we vasthouden aan ons lap en trainingsprogramma en gaan we toe werken naar hopelijk de topconditie.

Voor komende zaterdag WAREN de vooruitzichten niet al te best, koud, zwaar bewolkt af en toe plaatselijk motregen en de wind? Net ’n jojo, begint zuid, dan weer west, draait in de avond naar noord en ik weet ondertussen dat draaiende winden  vaak geen mooie concoursen geven en dan druk ik mij voorzichtig uit. Normaal gesproken wanneer ik weet dat het echt zuiden wind kan worden, probeer ik daar toch wel ’n beetje rekening mee te houden. Woensdag kreeg ik toch inzicht dat het alle kanten op zou kunnen gaan en dan gaan we geen korrel minderen voeren, sterker ze moeten perfect zijn en anders blijven ze thuis.

 

Vooruitzichten Wolvertem’ coordinaten 505800,0/041719,0

Het ziet er NU VRIJDAG naar uit dat in de avond, vroege ochtend ’n storing over Belgie trekt en misschien nog wat buitjes kunnen vallen. Toch zijn er al vroeg de nodige opklaringen (half bewolkt)  tot na het middaguur, hierna wel weer meer bewolking maar droog. De wind waait voornamelijk uit westelijke hoek met ’n beetje zuid. Beetje draaiende winden zijn nooit echt gunstig voor ’n vlot verloop. Het zou goed kunnen dat wanneer in Wolvertem ( in de ochtend)  de omstandigheden goed zijn en als de vluchtlijn droog en inversie vrij is, de duiven al om 10 los kunnen.  De lijn zuid en noord Holland is volgens de vooruitzichten prima met veel west en later wat zuid er in.

In 2 dagen tijd zijn de verwachtingen compleet bijgesteld!

 Uiteraard kan alles nog veranderen want we kennen het spreekwoord.

Verder kunt U op het lossingsblog lezen dat 1 van onze vaste convoyeurs niet meer mee zal kunnen gaan. Arie Struving is ernstig ziek en ik wens hem het sterkte. Arie bedankt voor al die jaren goede zorgen.