Ruien maar...

Afgelopen week door het bestand van de doffers gelopen en teruggebracht naar 24 stuks. Plek voor 20 dus in November nog ’n keertje een selectie ronde. De doffers zijn nu gescheiden van de duivinnen.

Bij de duivinnen zitten er ook nog een paar te veel, maar hier geldt hetzelfde, eerst uitruien. Her en der zie ik een vuil neusje/nat oogje, ik ben niet zo van het ‘uitzieken’ dus met Stefan contact opgenomen om passende maatregelen te nemen. Ook nog even, naar aanleiding van de podcast met dr. v.d. Weerd over paratyfus, besproken wat te doen. Ik blijf het schema van de afgelopen jaren volgen en wel kuur, enting dode entstof en in maart herhaling vaccinatie. (Het is nog een overweging dan te vaccineren met levende entstof)

De afgelopen jaren waren succesvol en kreeg de duiven weer in ‘forme’ nadat ik bovenstaande ging toepassen dus waarom dan veranderen?

Ook hier geldt weer veel wegen leiden naar Rome.

De komende maanden staan in het teken van vergaderingen, plannen maken, koppels samenstellen en datum voor het koppelen vaststellen. Zo ook mijn doelstelling voor volgend jaar te formuleren.

De ‘goeie’ komen uit de ‘goeie’, maar het liefst uit supers en dat laatste zie ik bij de bekende Nationale toppers. Daarom vind ik de verkopingen weer leuk om te volgen, wat wordt aangeboden. Op eigen kweekhok worden 2 jonge doffers ingepast. Eén van Richard v.d. Bos, die wij in 2024 als laat jong hebben gehaald. (Voor 50% eigen soort) en één van Peter Beentjes, die uit winnaars in groot verband komt. Daarnaast gaat de ‘453’ naar de kweek, winnares van 1e prijzen.

Inmiddels zijn de duiven goed in de rui gevallen, het scheelt per jaar (bij mij) hoe snel dat gebeurt. Dit jaar dus vrij vlot. Voorlopig blijven ze een paar weken binnen, het ontbreekt ze aan niets en met volop zuurstof.