2e Pinksterdag was echt zo’n dag om alles even te
laten bezinken, ik zal vast niet de enige zijn geweest. In de ochtend had ik
mijn jonge duiven los, het regende pijpenstelen maar daar trek ik mij niets
meer van aan, want wanneer ze 2022 halen
moeten ze gewend zijn AAN REGEN, schrijf ik met een kwinkslag. Toen ik ze
binnenhaalde zag ik er één met een roze chipring tussen zitten. Een Jaarlingduivinnetje
dus maar even kijken of ik iemand blij kon maken….zij hoorde thuis in
Zuid-Scharwoude waar de eigenaar regelmatig door het raam keek en zich afvroeg
waar zijn laatste duifje van Fontenay bleef. Dit duifje komt dus wat later
thuis. Zelf kreeg ik even later mijn laatste van Fontenay thuis, hinkel pinkelt
op één poot en haar borst opgeblazen en pimpelpaars. De 771 zal voorlopig wel
wat weekjes in het opvanghokje moeten verblijven maar wat een
doorzettingsvermogen en karakter. In de
loop van de middag mochten de oude duiven hun vleugels strekken en pakten de
training weer op.
Toen ik later op de dag mijn uitslag met bijbehorend
verhaaltje op Facebook plaatste, schrok ik van de vele reacties van liefhebbers
die ook veel gewonde duiven thuis hadden gekregen. De reden blijft gissen. Wat
ook blijft gissen is dat ik geen enkele duif wat eerder draaide dus dinsdag
naar… .
Dinsdag stond de
duivendokter weer op het programma om de gezondheid te beoordelen mocht het
goed zijn, ga ik de ploeg klaarmaken voor Pont st Max (400 km). Zoals het er nu
uitziet gaat de temperatuur eind van de week wat omhoog, nemen de buien wat af
en draait de wind naar noord, noordoost. Zal het dan toch een beetje gaan zomeren? Bij
controle van de duiven bleek dat ze picobello in orde waren, ook had in 5 jonge
duiven meegenomen en ook deze waren in orde. Geeft altijd een goed gevoel!! Ondanks de afspraak op ‘tijd’, was het druk en
dan hoor je wel het een en ander, zelfs opgepaste afstand. Vooral de stuitluis
was gespreksstof. Kan je daar wat aandoen? Ja alle weken controleren en zo
nodig behandelen! Het is helemaal geen
schande want je kan het zomaar oplopen in de mand. In mijn eigen club is het
bij zeker 6 liefhebbers geconstateerd. Het is alsof er een taboe op rust,
terwijl je het positief moet oppakken wanneer je erop geattendeerd wordt. De
conditie van de duiven neemt enkel af, maar je moet het wel kunnen/willen zien
en handelen. Het moet nog warm worden.
Woensdag is de dag dat we moeten opgeven met hoeveel
duiven je gaat concoursen dus nog eens een kritisch blik geworpen en de nodige
duiven in de hand genomen en besloten dat de meeste meegaan. No guts no glory,
ze zijn gezond dus mee………
Uiteraard gingen de jonge duiven ook weer los en voor het
eerst dat ik het zag maakten ze echt hoogte, tot stipjes aan toe, en scheurden
door het luchtruim. Na 2 uurtjes knalden ze naar binnen, 8 duiven bleven op de
nok van het huis zitten… na het voeren snel tellen, het zijn er 50 dus op het
dak zijn allemaal vreemden! Hun baas maar denken wat trainen ze want meer dan 1
uur hebben ze in het zonnetje liggen relaxen.
Woensdagavond, zag ik vanuit mijn ooghoeken om 20.00 uur een
duif vallen, de laatste van Quievrain. Zwaargehavend, borst open, poot
gebroken. Is het op de dag van lossing al gebeurd, gezien de borstwond wel en
dan na bijna 3 dagen toch thuiskomen. Normaliter ben ik spijkerhard maar deze
en die van Fontenay ga ik toch proberen op te lappen, waarschijnlijk tegen
beter weten in maar zoveel karakter vraagt om enige compassie.
Donderdag, de vooruitzichten zijn goed……………….succes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten