#nieuwsvanachterdeduinen#

#nieuwsvanachterdeduinen#

Vorige week best bijzonder, misschien wel uniek, namelijk donderdag inkorven voor ’n vlucht op vrijdag. Nood breekt wetten want de voorspellingen voor het weekend waren niet goed, natuurlijk moest de werkende man improviseren maar ook de vervoerder want in één ruk doorrijden naar Pont st Max kan alleen maar met dubbele bezetting. Wanneer het vrijdag dan prima duivenweer is en de duiven kunnen op tijd los met een zuidwesten wind, zijn de duiven rap thuis, zonder noemenswaardige verliezen.  Goed gehandeld, chapeau!

Zelf had ik ook een 20 van de 33 jonge duiven mee want dit was een uitgelezen kans ze de nodige kilometers te laten maken. Dit jaar heb ik gekozen om alleen mee te doen wanneer ik  vertrouwen heb in de “omstandigheden”, dat de duiven dan ‘sprongen’ moeten maken, neem ik voor lief. Nadeel is dat de duiven niet echt in een ritme komen en geen ervaring opdoen met slechte omstandigheden maar zal dat echt een gemis zijn? Wanneer de lucht zo dood is als een pier, je geen vogeltje ziet vliegen, het warm en benauwd is en je de duiven ziet zwalken en moeizaam richting ziet kiezen of dat de duiven met 2200 mtr p/m thuiskomen en de nodige misschien wel 100 kilometer doorschieten en een dag later gewond thuiskomen, of dat ze door hoosbuien moeten, zullen die wat geleerd hebben? Zal zeker zo zijn maar regen en mand ervaring kun je ook thuis nabootsen, ze gaan door de weeks met weer en wind los en zitten vaak genoeg een nachtje in de mand en uiteindelijk probeer ik ze op een afstand van zo’n 350/400 km te krijgen. Mijn jongen hebben naast de eigen africhtingen die nooit verder gaan dan 25 kilometer, 2 keer Roosendaal gezien om vervolgens 2 weken later naar 194 km te gaan, opnieuw vluchten over geslagen en weer terug gezet op Roosendaal en nu naar Pont st Max. Natuurlijk blijft er weleens een duifje weg. Zo ook nu maar 19 van de 20 waren in de loop van de middag thuis. De duiven kwamen geweldig aanzetten, te laat want ze hebben voor geen meter ritme en moeten het afleggen tegen de duiven die al 6 weken aan een gesloten de mand ingaan. Ook kwamen de meeste terug uit het noordoosten maar daar leren ze van en wanneer de meeste dan keurig op de klep landen en zich naar binnen haasten, heb ik toch een goed gevoel. De vlucht werd in de afdeling gewonnen door de bekende combinatie Marit en Martijn Kramer, op de DF zette deze combinatie geweldige prestaties neer met o.a. 2 provinciale overwinningen en met de jonge duiven geven zij hier een vervolg aan. Top, geweldig!  Bij ons in de afdeling zijn het de bekende namen, die de duiven prima pakken maar er zijn afdelingen in Nederland waar de specialisten alleen wat kruimels voor de overige liefhebbers overlaten, het zijn specialisten en wanneer alles een keer mee zit, qua ligging en wind, krijg je een onvoorstelbare overheersing, ongelofelijk knap wat hebben die mannen/vrouwen ze op het juiste moment geweldig zitten (want dat is ook een kwaliteit). In Friesland, Oost Brabant, Afdeling  9 en 5 vielen deze hokken deze keer het meeste op.

Voor zaterdag stond de nalijn vlucht uit Duffel op het programma, zelf geen duiven mee want ik zag weinig mogelijkheden op de zaterdag en nog minder op zondag om de duiven te lossen. Zaterdag werden de duiven rond het middaguur terug gebracht uit Duffel naar Roosendaal want wie weet zou daar later in de middag de lucht wat breken en het droog worden. Helaas was het lang wachten op wat opklaringen en dan tikt de tijd genadeloos door richting 16.00 uur… In Noord-Holland en een groot gedeelte van Zuid- Holland gaf het al de nodige uurtjes een mooie wolkenlucht, stukken blauw met witte en wat donkere wolken en een lekker briesje maar in Roosendaal was het andere koek en een goed vertrek is essentieel. Uiteindelijk kwam het bericht dat de duiven verder terug gebracht werden en de vlucht gecanceld was. De duiven werden op een afstand van zo’n 30 km gelost en zitten bij de liefhebbers weer in de hokken. Geprobeerd maar niet gelukt maar veel belangrijk de duiven zijn weer thuis!

Ik had door zo’n vlucht op vrijdag zelf de zaterdag en zondag wat moeite te beseffen wat voor dag het was. Je bent een ritme gewend en dat wordt verstoord, ben ik de enige, hebben de duiven daar ook ‘hinder’ van? Geen idee maar je pakt de draad weer op en werkt met de jonge duiven naar de nieuwe vlucht toe, zal waarschijnlijk Duffel worden en de vooruitzichten lijken goed te worden. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt, het jonge duivenhok goed uit te roken, nu deed ik dat bij de oude duiven regelmatig, maar het kon geen kwaad de jonge duiven nu ook eens in de rook te zetten want ik zag toch af en toe een duifje zitten met wat opgezette oogjes. Het hoort bij deze tijd van het jaar, het is een virus wat rond dwaalt, belangrijkste is dat je het ziet!

Ik zag een email voorbij komen dat we de vaste voetringen al weer moeten doorgeven en dan besef je, het seizoen zit er inderdaad bijna op, we kunnen weer selecteren om een mooie ploeg voor volgend jaar formeren. Nieuwe hoop, nieuwe kansen, nadenken en plannen maken voor volgend jaar, wat wil ik spelen, wat ging er goed, wat ga ik veranderen.  Met welke kweekoppels ga ik door, welke koppels zet ik om, waar zet ik de nieuwkomers op, prachtig werk.

Afgelopen jaar ging het goed en zijn de doelstellingen behaald, maar het kan beter, we gaan het schema van 2019 een beetje fine tunen en waar nodig bijstellen, natuurlijk is het e.e.a. afhankelijk van de vluchten/datum die wij in 2020 krijgen maar nog meer van de duiven die de selectie doorstaan en van de nieuwe lichting van 2019. Straks in november/december staan er weer een paar duivenkeuringen (G.V.K) op het programma, ook leuk om te doen. Bij deze keuringen gaat het om de ‘schoonste’ en dat valt niet altijd mee want de evolutie van de ‘moderne’ sportduif gaat snel en dan bedoel ik dat deze duiven (meestal) niet meedoen voor de schoonste.  Blijft leuk werk om op zo’n zaterdag ‘n 100 duiven door je handen te krijgen en ook op de keuringen zijn er altijd winnaars. 

De kweekduiven zijn geselecteerd, zitten gescheiden en vallen nu enorm in de dek rui, tijd voor voer wat bij deze tijd hoort, de duiven mogen geen enkele bouwstof te kort komen. Ze moeten straks weer tegen je aan glimmen en zijdezacht aanvoelen. Lekker 2x per week een bad en ze in de gaten houden want het is een kwetsbare periode.  De overgebleven vliegkoppels zitten op eitjes en aangezien zij niet meer gespeeld worden, gaat de slagpennen rui nu vlot, straks wanneer ze op jongen zitten zal de rui vanzelf wat getemperd worden.  Van mij hoeven de vliegers niet zo snel te ruien, ik heb liever duiven die laat en langzaam ruien.

De jongen en de paar zomerjongen van 2018 zal ik komend weekend spelen, de temperatuur loopt weer op naar zomerse waarden en de wind waait uit de oosthoek. Hopelijk kunnen ze ‘vroeg’ los. 1 vlucht dit weekend met waarschijnlijk heel veel ingevlogen jongen…………………