Eindelijk hebben we ’n beetje vorst gehad en natuurlijk uitgerekend toen de eerste duiven moesten ‘leggen’, maar ik moet niet mopperen ’n beetje vrieskou is best lekker en het was maar van korte duur en de eitjes…. gewoon even 2 dagen binnen bewaren (en draaien). Deze week ook ’n dikke 1800 chipringen ( oud vredesduif ringen)naar het kantoor van de N.P.O. in Veenendaal gebracht, deze ringen moeten allemaal van hun ‘’ oude’ verenigingsnummer ontdaan worden en er op wachten was geen optie, dus was het even op en neer rijden en over ’n week hopelijk weer ophalen. We kunnen nu wel, zodra ze terug zijn, beginnen met het opnieuw toewijzen en het operationeel maken van de modules/klokken en zo zijn we weer ’n stapje verder en komt langzamerhand het einde inzicht. Want laten we eerlijk zijn zonder goed functionerende klokken en gechipte duiven, ben je kansloos.

Ik heb er best tijd voor, maar toch neem ik lang niet altijd alle duiven regelmatig in de hand. Dus toen ik de chipringen moest verwijderen kon ik ze ook gelijktijdig allemaal nog ’n keertje inspecteren. De oude duiven zijn allemaal goed door de rui gekomen en de pennen zijn mooi ingegroeid, bij de jonge duiven heb ik toch 1 doffertje en 2 duivinnen die nog op ’n oude pen staan en persoonlijk geloof ik niet meer dat ze die nog zullen gaan gooien. Vorig jaar had ik ook 2 jaarlingduivinnen met dit euvel en beide hebben redelijk tot goed gepresteerd maar waren wel ’n paar weken uitgeschakeld. Ik denk er toch over na, voor komend seizoen de 2 jonge duivinnetjes met dit euvel uit de vliegploeg te laten, ze mogen dan later op de natour alsnog laten zien wat ze waard zijn.

Wat viel nog meer op deze week in het duivenwereldje…de successtory van PIPA, wederom ’n nieuw verkoop record. Nu zijn ze daar wel gewoon keer op keer de records te verpulveren maar deze keer waren het duiven van ’n liefhebber die meer verzamelaar dan speler is/ was en dan zie je dat hun (pipa) marketingconcept bij heel veel mensen( vooral in China) aanslaat, want duiven verkopen die zelf nog nooit ’n prijs hebben gevlogen en misschien hooguit 1 redelijke nazaat op de wereld hebben gezet en dan toch tegen zulke exorbitante prijzen ( tot 110.000 euro), dat is toch best knap! (Pieter Veenstra zal het wel overtreffen maar tussen diens duiven zitten top prijsvliegers) Gelukkig draait het bij 99% van de duivenhouders om de sport van het vliegen en de ‘spanning’/ ontspanning die dat met zich meebrengt en kan je hooguit je wenkbrauwen bij die hoge prijzen fronsen en mag ieder hier het zijne van denken, maar we kunnen onze ogen voor het fenomeen PIPA ook niet sluiten.

Nu vrijdagavond zitten 14 van de 16 kweekkoppels op eitjes. Precies de 2 duivinnen waar ik bang voor was dat het einde inzicht zou kunnen komen, hebben nog niet gelegd. Ik kijk dit nog ’n paar dagen aan en anders worden ze toch vervangen. Op 1 koppel na zit alles los (en die mafkees gaat ook voorlopig niet los of ik moet erbij wezen), de afgelopen 14 dagen heb ik geen noemenswaardige vechtpartijen gehad dus loopt alles van ’n leiendakje. In de loop van volgende week gaan de eieren naar broer Peter, daar verhuizen ze naar en in de broedmachine en worden dan vlak voor het uitkippen ondergelegd bij zijn vliegduiven. Hiermee kan je ’n hoop ellende voorkomen indien je veel last hebt van ‘fout’ vliegers. De volgende ronde is voor mezelf en meestal leggen de duiven na de 1^e leg gemiddeld ’n paar dagen eerder ( ze zijn al weer wat meer op gang) De vliegers staan zo rond 1 maart op het programma om gekoppeld te worden en zo kunnen de doffers, de eerste vluchten, mee op ‘grote ‘jongen. Je ziet de plannen zijn er, alleen nog wel even afwachten of het ook lukt en anders de plannen gewoon bijstellen. Het belangrijkste is voor mij dat de duiven er gezond bijzitten, beetje in het ritme blijven en zoveel mogelijk hun rondjes blijven draaien.

Vrijdag (vandaag) stond de hele dag in het teken van meerdaagse fondduiven weer eens wat anders. Vanmorgen bij ’n lokale duivenmelker zijn nieuwe aanwas van 2011 bekeken en hij mag best tevreden zijn, maar zal ze nu wel moeten gaan testen om te kijken wat er werkelijk in zit. Hierna ging ik samen met Steef naar ’n andere ‘zware’ fondman in de regio, Martin van Zon was even voor ons al gearriveerd en zo kon het selecteren van zo’n dikke 90 jaarlingen en jongen beginnen. Door ’n enorme selectie enige jaren geleden en nu al 2 jaar gericht koppelen, kregen we heel veel knappe duiven in handen. Persoonlijk zit ik te genieten wanneer Martin aangeeft wat de 9 tjes zijn, dit zijn voor ons de extra duiven. Deze middag heb ik er wel ’n stuk of tien in handen gehad, allemaal jong spul die natuurlijk nog uitgetest moeten gaan worden maar het zijn wel duiven die de potentie hebben Nationaal vroeg te spelen. Uiteindelijk zaten er slecht ‘n 8 tal duiven in het ‘afvoer’ mandje en dan kan je wel spreken van een geweldig kweekjaar. Ook hier moeten ze natuurlijk nog wel bewijzen wat ze waard zijn op de vluchten, maar we leggen de lat hoog en ik kom van de zomer zeker ’n paar keer langs om ze te zien vallen!

De uren vlogen voorbij, supertjes in handen en ach, er zullen genoeg mensen zijn die denken wat ’n onzin wat zien die mannen nu aan de duiven. Ook goed, mijn ervaringen en prestaties heb ik te danken aan deze selectie norm.

Aanstaande zaterdag is de jaarlijkse huldiging van de Rayon B kampioenen, tot 5 jaar terug had ik daar weinig te zoeken maar door meer tijd, inzet, begeleiding en goede duiven van mijn vrienden Steef en Martin mag ik zaterdag wederom mijn diploma ophalen, na 2010 in 2011 wederom 1e kampioen onaangewezen en 1^e aangewezen totaal oude duiven Rayon B. Ik ben opnieuw ontzettend blij met dit kampioenschap en ook best trots en deel dit graag met mijn vriend Eduard-Jan, mijn steun en toeverlaat. Voor 2012 hoor ik natuurlijk gewoon te gaan voor de triple en daar ga ik dan ook ontzettend hard mijn best voor doen.

Hieronder 'n paar duifjes, die het zomaar in 2012 zouden kunnen gaan doen

Volle broer van de '17'doffer, heb 'n goed gevoel bij dit doffertje

volle zus van de '26', ook van dit duifje verwacht ik wat.