Winnen of verliezen

Winnen of verliezen.

Ben je, als je je levensvreugde of gevoel van eigenwaarde daaraan ontleent, ooit wel ergens zeker van? What  goes up, must go down. En daar zit je dan gevangen tussen pieken en dalen, hoop en vrees. Wist je trouwens dat bij de meeste mensen het gevoel van mislukking als ze verliezen veel groter is dan het gevoel van blijdschap als ze winnen? In het laatste geval zijn we meestal ruimhartiger genoeg om de mazzel ook aan ’n beetje geluk of toeval toe te schrijven. Verliezen we daarentegen, dan zijn we eerder geneigd dat aan eigen falen te wijden. Dit maakt de kans dat je, als je de balans van je leven opmaakt, uiteindelijk als lozer uit de bus zult komen, behoorlijk groot. In vers 13 van de Tao te King zegt meester Lao ; succes is even gevaarlijk als mislukking. Hoop is even vals als vrees. Of je de ladder bestijgt of daalt, je positie is altijd wankel. Als je met beide benen op de grond staat, zult je altijd je evenwicht bewaren.

Bovenstaande tekst is niet van mezelf maar ik citeer. Ik las het en herlas het nog eens, de tekst maakte indruk op me. Komt dat door het klimmen der jaren, komt het omdat ik weer met beide benen op de grond sta?  Ik denk door beide, mooi om daar eens bij stil te staan, want geldt dit ook niet voor onze beleving van de  duivensport?  Nu zijn er binnen onze sport helaas genoeg mensen , die bij verliezen, niet direct geneigd zijn dit aan eigen falen te wijden maar moord en brand schreeuwen. Ze willen niet als lozer door het leven gaan.  De fouten zijn  altijd door anderen begaan.  ‘n kampioen overkomt dit toch niet?, nu droom lekker door.  Dit jaar weer heel wat staaltjes van meegemaakt, jammer.  

Zelf maak ik opnieuw plannen en evalueer  het afgelopen seizoen, want zonder doelstellingen en ambitie bereik je zeker niets, gewoon die ladder weer opklimmen en balanceren, de tekst staat voor mij als ’n huis.

 

Goede duiven daar draait het om, een mooie gevleugelde uitspraak maar wat is goed?

 Wat is goed, wat is een super. Hoe hoog ligt de lat. We zien weer verkopingen, waar “supers” worden aangeboden, kweekwonders die niet meer dan ’n paar simpele prijswinnaars op de wereld hebben gezet. Dat brengt ons bij de vraag;  wat is je criteria, je selectie norm, wanneer moeten je duiven presteren en op welke afstand. Natuurlijk is ook het hok belangrijk, de verzorging, het plan van aanpak ( de baas) maar de basis is en blijft altijd ‘prestatie’ duiven. Duiven die uit zich zelf kop kunnen spelen en er gewoon altijd zijn. Slimme duiven, die je niet eerst 5 x moet meegeven voordat ze het snappen, neen ze zijn  gewoon altijd bij je eerste zo niet het zijn je eerste en vliegen dan kop in groot verband.  Die duiven zijn heel dun gezaaid..

De duiven die daar aan voldoen (deden) hebben broer Peter en ondergetekende  (4stuks) van de hokken gehaald en naar het kweekhok geplaatst, een aardige aderlating op de vlieghokken maar na 3 - 4 jaar gaat de scherpte er bij deze duiven toch ook wel van af en wordt het tijd om nageslacht op de wereld te zetten. Het mooie is dat de ouders van deze duiven ook nog aanwezig zijn en we deze winter eens goed gaan nadenken, hoe en met wie we ze gaan koppelen.

Volgend jaar staat dus in het teken van veel, heel veel kweken en uiteraard zonder pardon verwijderen van wat ons niet aanstaat maar vooral kijken en hopen dat we weer ’n paar ‘bijzondere’ kunnen kweken en misschien wel ‘n toppertje.  Voor 2014 heb ik zelf al ’n extra afdeling voor de jonge duiven ingeruimd.

In 2014 staan de dagfondvluchten centraal, niet dat ik de andere vluchten geheel aan me voorbij laat gaan maar wanneer het me niet uitkomt of de omstandigheden zijn niet goed dan geef ik in het vervolg even geen thuis of te wel ik doe niet mee. Wil je je specialiseren dan moet je het goed doen en vol overgave, dat is ook wel een les van 2013 geweest. Laat ik heel eerlijk wezen, je wordt geprikkeld en gemotiveerd wanneer je ziet dat je op die vluchten ‘duivenles’ krijgt van en ik noem  maar geen namen maar het zijn mannen die met weinig duiven maar wel ‘goede’ en heel veel overgave, de boel op ’n hoopje spelen!

Komt de vraag; Zijn de duiven niet goed genoeg? Hoeveel verzachtende omstandigheden waren er of welke excuses kan je aanvoeren. Heb ik zitten slapen of heb ik ‘iets’ niet gezien? Ben ik niet hard genoeg, verkeerde voorbereiding.  Ik ben er ondertussen wel uit en ga zoals het zo mooi klinkt ‘het geweer van schouder veranderen’.

Inmiddels heb ik 10 jonge doffers uit gezocht, zij zullen de nieuwe jaarlingen ploeg worden en hierdoor is de vliegploeg mooi fifty-fifty opgebouwd.  Deze jonge doffers staan me wel aan en ik denk dat hier wel duiven tussen zitten die de dagfond ‘goed’ aankunnen. 3 doffers uit de lijn 33 x Martina en dus volle en halfbroers van de ‘90’en ‘173’. Dit jaar heb ik ook weer eens 2 doffers uit “ Bonte Gilles” overgehouden en ook die staan me aan. Ook uit de lijn van de ‘02’ heb ik ’n drietal doffers overgehouden. Hopelijk zit er tussen deze jonge aanwas weer eens eentje die ‘outstanding ’ is.

Bij de jonge duivinnen zitten ‘n 4 tal juweeltjes en omdat ik toch wel ‘n 14 tal oudere duivinnen heb zitten ben ik rap op tel.  Bij de zomerjongen (duivinnen) die tot 180km zijn mee geweest zitten ook nog wat leuke duifjes en ’n paar duivinnen over de hand is geen probleem.

De ploeg voor 2014 krijgt dus steeds meer gestalte, de rest  is uit geselecteerd en vertrokken.  Nu lekker ruien, ze top houden en de hokken voor 2014 in orde brengen en de nodige aanpassingen aanbrengen. Want ook hier zijn ‘fouten’ gemaakt en zijn veel dingen voor verbetering vatbaar. Ook in de wintermaanden zal ik mijn ogen wagenwijd open houden en keihard wezen op het gebied van gezondheid.

Zodra het vliegprogramma voor 2014 bekend wordt, zal ik mijn definitieve planning kunnen maken en dan bedoel ik wanneer kan ik koppelen en komt het spel op de wagen. Verder gaat het niet meer gebeuren dat ik achter de feiten aan ga lopen. Er is ’n begin gemaakt aan het veranderen en verbeteren van de hokken, we zitten er boven op en gaan niets aan het toeval overlaten.  In 2014 gewoon weer die ladder beklimmen en balanceren en beseffen dat je eind 2014 gewoon weer met beide benen op de grond moet staan maar hopelijk wel aan succes hebt geroken.

Bij broer Peter, zijn de duiven nu ook geselecteerd en heeft zijn plannen gemaakt. Bij Peter ligt de nadruk toch iets meer op het kortere werk en het is toch prachtig dat we dat met duiven doen uit het zelfde kweekhok.  ( Bij Peter zijn na selectie 22 doffers en 25/26 duivinnen overgebleven) We zijn aardig te keer gegaan op beide hokken maar de hokken NIJMAN zijn winterklaar.

Was het jaar 2013 dan echt zo teleurstellend, wel nee… 6^e Dagfond Rayon (1^e in de club) en Peter  2^e Natour in het Rayon (1^e in de club) en hij sluit het zelfs heel mooi af en ik lees net dat hij HOKKAMPIOEN NATOUR is geworden van de afdeling.

Inmiddels wordt dus de laatste hand gelegd aan de veranderingen van de hokken, de duiven ruien en komen deze tijd van het jaar ook zeker niets te kort, sterker het is in mijn beleving de belangrijkste tijd van het jaar. Goed voer, wat extra eiwitten, oregano, veel allicine en nog wel wat andere natuur producten worden rijkelijk verstrekt. Volop zuurstof en 2 x per week ’n bad in de rennen, hier zullen ze het mee moeten doen en moet voldoende zijn. Entingen, kuren, medicijnen, no way, aan duiven die gezond zijn geen polonaise!

Het ‘stille’ seizoen is aangebroken maar ik hoop dat de komende maanden de vlam in de pan slaat. We  serieus  met zijn allen nadenken over de sport en dat er werkelijk echte veranderingen komen. We gaan het volgen……………….. onze club heeft op 4 oktober al zijn eerste vergadering.