Afgelopen maandag heb ik de vliegduiven gekoppeld, eerst bezig geweest alles in gereedheid te brengen. Schoonmaken, schabbetjes verwijderen, broedschotels plaatsen om vervolgens de doffers vast te zetten en de duivinnen erbij te zetten. Van de 24 koppels heb ik er een 12 serieus gezet, voor de betere doffers en duivinnen zoek ik een passende partner. Dit is even een klus maar het is doodzonde om uit je betere duiven geen jongen te kweken dus heb ik dat beetje extra werk er graag voor over. We zitten nu dus in de fase, koppeltje voor koppeltje los laten en ze te laten wennen aan hun broedhok. Binnen een dag waren alle koppeltjes goed aangelopen en dat is wel net zo prettig. Ik heb dus niets hoeven om te zetten, toch zal het nog wel even duren voordat ze allemaal tegelijk los kunnen. De duiven krijgen eten en alle dagen ’n handje grit/roodsteen in de broedhokken en kunnen drinken wanneer ze los zijn. 2 x daags zijn ze een half uurtje los en na 3 dagen begin ik pas met meer broedhokken tegelijk los te zetten. ( ik ben natuurlijk mazzel dat ik er alle tijd voor heb)

De meeste jonge duiven van de kweekduiven zijn geringd, ze groeien goed op en ik zie veel bont en witpennen. Het is wel grappig en het maakt mij niet zoveel uit welke kleur ze krijgen, eigenlijk vind ik bepaalde terugslagen wel interessant. Wat ik ook interessant vind, zelfs fascinerend dat ik in het weekend ’n jonge duif thuis kreeg. Deze ging op de valplank zitten en weigerde binnen te komen, eind van de middag weg om er de volgende ochtend weer opnieuw te zitten. Wederom niet binnen willen komen en tegen de avond opnieuw weg. Maandagmorgen belde een plaatsgenoot dat hij ’n duifje van mij had binnengehaald met de klei aan zijn poten, een echte zwerver. Ik vertelde dat het duifje bij mij teruggekomen was maar niet binnen wilde vallen en gek maar waar 300 meter verderop dat wel doet. De duif was ik de 4^e jonge duivenvlucht kwijt geraakt (Pommeroeul) en komt ruim 6 maanden later weer naar Heemskerk. De duif zag er goed uit, volledig door de rui heen, alleen kon je aan het verenpak zien dat hij gezworven had. Ik vind het knap en fascinerend ruim 6 maanden later thuis komen en stiekem dacht ik, wie weet zit Wonder Woman ook zomaar weer eens op de plank.

Bij P.V Heemskerk loopt alles gladjes, het meeste is ingevuld en besproken en we gaan wanneer het weer het toelaat zelfs 10 maart aan het dak beginnen, de laatste verbouwingsklus. Helaas kwam deze week het bericht dat ons gewaardeerde lid Peter van Breemen geheel onverwacht is overleden. Peter was onze markante “Uitgeester” altijd getooid met ’n grote cowboy hoed. Peter was een echte liefhebber, speelde zijn duiven vaak op het nest en kon daarmee knappe uitslagen neerzetten.  We zullen hem missen. Ik wens zijn Marian en familie heel veel sterkte.

We krijgen de komende weken nog een Rayon en Afdelingsvergadering en dan zit het ‘gepraat’ er wel weer op. Komend weekend nog wel naar de beurs in Houten, altijd leuk en gezellig. Deze keer gaan we met zijn vieren. Nog maar eens kijken of ik wat nodig heb, nieuwe knijpringetjes staan al op mijn lijstje dus een paar euro omzet hebben ze binnen maar het mooiste van de beurs is, als je oude bekende tegenkomt en dan even bijpraten.

Vorige week heb ik het verslag van de bijeenkomst van lossingsverantwoordelijke geplaatst, hierin kan je lezen dat er heel weinig gebruik (landelijk) wordt gemaakt van de africhtingvluchten bij de jonge duiven ( in onze Afdeling het zelfde laken en pak). Dit jaar hebben we ( Afdeling 6)maar 1 oude duiven africhting, zelf ga ik na 10 maart ( de duiven zitten dan op eieren) zodra het weer het toelaat ‘rijden’ met de duiven want eind Maart staat de enige africhting op het programma!  Mijn duiven hebben in ieder geval zeker 3, 4 ritjes nodig om het kompas weer te resetten/ scherp te stellen. Duiven in een keer op de africhting mee, moet kunnen maar of ze als een speer naar huis komen………